Blog #6 Mijn eerste ECHTE ´derde´'liefde

Hoi lieve lezers,

Hier mijn 3e en laatste blog over mijn eerste liefde.

Mijn derde liefde, en stiekem mijn ECHTE eerste liefde, en ik noem hem voor nu de kermisboy. (Echte naam doe ik niet wegens privacy).

Zoals je het misschien al wel kan raden, was mijn echte eerste liefde een jongen van de kermis. Een jongen die echt mijn hart gestolen heeft, die er echt voor me was, en die me echt liet zien wat liefde is...

Hoe het allemaal begon.....

De kermis was weer gearriveerd in Breda, en mijn beste vriendin en ik gingen er naartoe. We hadden heel veel lol die dag, toen ik hem zag... Bij een van de funhouses....

Normaal heb ik een BLOEDHEKEL aan die attractie, maar voor hem was ik vastbesloten, ik ga een ticket halen!

Eenmaal binnen zag ik je staan, en ik dacht alleen maar: SHIT SHIT SHIT, ik moet straks langs je lopen voor het volgende obstakel... En wat voor obstakel was het... Een lopende band recht naar boven, dat lukt me toch nooit??? Met deze negatieve gedachte heb ik toch maar het gokje gewaagd. Wat was hij knap van dichtbij, halloooooo!!!

Eenmaal aangekomen bij het obstakel was ik helemaal dichtgeklapt, totdat jij aan me vroeg: ´Do you need some help´? Ik hoorde je stem, en ik kreeg kippenvel... Wauw. Ik zei: ´Yes, please....´. Hij pakte toen mijn hand en hielp me naar boven, waar mijn beste vriendin al met een omweg op me stond te wachten. Eenmaal boven zei hij tegen me: ´I hope to see you soon again´. Ik voelde het stiekem in mijn lijf, maar ik wist het ook zeker... Jij gaf me vlinders, echte vlinders.

Eenmaal thuis aangekomen heb ik dit verhaal gelijk tegen mijn moeder verteld, ik vertel haar altijd alles. Het eerste wat ze tegen me zei was: ´Morgenmiddag gaan we samen, ik wil hem ook wel zien!´. Ik sprong op dat moment echt een gat in de lucht, en kon niet meer wachten.

De volgende dag zaten mijn moeder en ik op het terras, recht tegenover de funhouse waar hij werkte, hij die mijn hart heeft gestolen, hij die....

´Hij kijkt naar je, hij kijkt naar je!!!´, riep mijn moeder opeens. Ik wist niet waar ik kijken moest, ik was knalrood, en keek ook zijn kant op. Hij lachte lief, en bleef maar kijken. Ik keek mijn moeder aan en ging met haar in ´gesprek´. Mijn moeder merkte volgens mij wel dat ik deze jongen wel zag zitten, en zei tegen me ´De manier waarop hij naar je kijkt, dat is DE manier schat´. Ik lachte, en dronk weer verder van mijn drankje.

Laten we voor nu even verder spoelen naar de andere momenten, in sneltreinvaart...

Eenmaal thuis heb ik opgezocht voor welke baas hij werkt en welke kermissen ze nog meer zouden staan deze zomer. Het antwoord was: Etten-Leur, Venray & Oosterhout. Jullie zien het nu misschien al wel aankomen hé... Ik ben naar de kermissen geweest, samen met mijn moeder.

ETTEN-LEUR

Daar liepen mijn moeder en ik dus, op de kermis, zoekend naar hun attractie.

En toen zag ik hem... Ik kreeg een schok door mijn lichaam, kippenvel overal... ´Mama´, daar zijn ze´... Mijn moeder wou een terrasje pakken, en natuurlijk stond hun attractie tegenover een aantal terrasjes. We hebben de beste plekjes uitgekozen, en hebben er een uurtje of 2,5 gezeten, ik continue naar hem kijkend, mijn moeder lachend en oplettend.

Eenmaal thuis heb ik, zo gek als ik toen was, mijn laptop aangegooid en ben ik hem op gaan zoeken via Facebook. Ik zou pas stoppen als ik hem had gevonden, hem en zijn collega´s. Gek genoeg lukte dit zeer snel, en heb ik ze stuk voor stuk een vriendschapsverzoek gestuurd. Zijn collega´s reageerden gelijk en voegden me gelijk toe. The boy himself voegde me als laatste toe, BINGO!

Hij stuurde me een berichtje: ¨Hi, I saw u today, how did I look?´´... Shit, dacht ik, hij heeft me ´betrapt´. Ik overlegde met mijn moeder hoe ik dit het best ´kon oplossen´. Gewoon reageren, zei ze. Zo gezegd zo gedaan, en toen was het verhaal officieel begonnen.

VENRAY

De volgende kermis was in Venray. Ik heb al veel online gesprekken gehad met de kermisboy, en ook stuurden we selfies naar elkaar, en waren onze gesprekken heel close geworden. Ook waren zijn collega´s af en toe in gesprek met mij, en dat was altijd wel lachen.

Vandaag zou ik hem weer zien in Venray na elkaar een tijdje niet meer gezien te hebben. Ik was echt nerveus, maar het zou allemaal goed komen. Mijn moeder was er ook weer bij.

We liepen de kermis af op zoek naar hun attractie, en toen zagen wij ze. Er was geen terras in de buurt, dus wat nu?

Mijn moeder en ik liepen die kant uit, en kwamen toen een paar bankjes tegen bij de attractie waar we zijn gaan zitten, met goed zicht op de mannen. Binnen een nanoseconde heeft hij me herkend, en lachten we en zwaaiden we naar elkaar. Zijn collega, stiekem mijn favoriete collega van hem, kwam om het hoekje staan en maakte een praatje met me. Hij zei: ´Hey, he is there, go to him, now´. Ik durfde niet, ik was verlegen en keek mijn moeder twijfelend aan. Ook zij moedigde me aan. FUCK IT, zei ik, en ik liep naar mijn lover toe. Dit was misschien wel het spannendste loopje uit mijn leven. Eenmaal bij hem, was het gelijk ontspannen, gaven we elkaar een knuffel en babbelden we even met elkaar. Dit was zo vertrouwd en fijn, en de vlinders vlogen door heel mijn lijf.

Eenmaal thuis aangekomen had ik gelijk heimwee, dus mijn moeder en ik zijn de volgende dag weer terug gegaan naar Venray. Ze heeft zo veel voor mij over, wat hou ik van haar. Deze dag verliep eigenlijk hetzelfde als dag 1, alleen ging ik nu meer ontspannen naar hem toe, en was het gesprek nu echt echt echt spontaan. We hebben afgesproken elkaar weer te gaan zien in Oosterhout.

OOSTERHOUT

Paar dagen later was de kermis gearriveerd in Oosterhout. Ondertussen hebben hij en ik veel gesprekken gehad online, en waren we echt naar elkaar toegetrokken. We waren constant met elkaar in gesprek. Zelfs tijdens zijn werk was ik zijn nummer 1, zoals hij altijd zei.

En toen gebeurde het... Hij stuurde me een berichtje, en vroeg me op date voordat hij moest werken op de kermis in Oosterhout. Ik zei natuurlijk meteen JA! en ging de volgende dag vol met zenuwen met de bus naar Oosterhout. Ik liep naar het afgesproken plekje, en daar stond hij dan... Ik dacht alleen maar , wauw, je bent er echt.

We liepen samen naar de grote markt om een terras te pakken, maar natuurlijk was er nog niks open om 09.30, dus liepen we naar het winkelcentrum Arendshof en hebben daar wat gezeten en gepraat. We leerden elkaar op dat moment pas echt kennen, en wisten dat dit goed zat, dit kon echt wat worden, ik voelde het.

Naarmate de tijd verstreek, moest hij weg om te gaan werken. Ik beloofde hem om in de middag terug te komen samen met mijn moeder, en dat vond hij helemaal te gek.

In de middag ben ik samen met mijn moeder teruggegaan naar Oosterhout om hem weer te zien.

We hebben gezellig met hem gekletst, en hebben afgesproken om de volgende avond/nacht samen met hem en zijn collega´s de stad in te gaan en wat drankjes te gaan drinken.

Zo gezegd, zo gedaan. De volgende nacht stonden we rond 23.45 te wachten op hun op de afgesproken plek, en daar kwamen ze aan. Deze nacht was 1 van de leukste nachten van mijn leven, we hebben gelachen, gepraat, gedronken en van elkaar genoten. Helaas komt aan al het leuke een einde, en was het tijd om weer naar huis te gaan rond de klok van 02.00.

Hij zette me af bij de taxi, maar voor hij dat deed, nam hij me apart en ´verklaarden´ we elkaar de liefde. Op dat moment wist ik wat liefde was, en hoe het voelde. We gaven elkaar een knuffel en spraken af om morgen weer terug te komen, de laatste dag van de kermis, en de laatste dag samen met jou...

Eenmaal thuis heb ik mijn moeder verteld wat er die avond gebeurd was, toen zij even weg was. Ze was heel blij voor me, en glunderde zelf ook van oor tot oor.

En toen veranderde alles na een tijdje....

Je stuurde me midden in de nacht een berichtje, je zou samen met je collega´s vertrekken uit Nederland wegens privacyomstandigheden. Ik begon te huilen als een gek, en mijn moeder kon me niet troosten, ik was kapot, en helemaal gebroken. Ik bleef de hele nacht met je chatten, om te kijken of ik je niet hier bij me kon houden. Waarom moest je nu weg, waarom... Uiteindelijk vertelde je de reden aan me, en ik begreep het volkomen, hoe kut het ook voelde op dat moment. De volgende dag zou je al weer op het vliegtuig stappen, en zou ik je niet meer kunnen zien om afscheid te nemen. Althans, dat dacht ik, totdat mijn moeder zei: ´Trek nu je kleren aan, doe je haar en vergeet die make-up, we gaan NU afscheid nemen´. Ik kon dit niet geloven en vroeg aan mijn moeder wat ze bedoelde. We zouden met de bus naar het station gaan, en dan de trein pakken naar Eindhoven Airport. Allemaal om afscheid van jou te nemen...

Jij wist ook van dit idee af, en je stond ons al op te wachten met je collega´s, die lieve collega´s.

Je kwam gelijk naar ons toe toen we uit de bus stapten en je gaf me gelijk een knuffel, die knuffel die ik echt nodig had, wij allebei.

We gingen zitten bij je collega´s, en begonnen de laatste uren af te tellen. We hebben gelachen, gepraat, muziek gedraaid, gegeten en gedronken, en vooral genoten van elkaar. Nu kon het nog...

Wat we niet wisten, was dat het vliegveld dicht zou gaan rond de klok van 00.00, en we buiten moesten zitten de hele nacht lang, in de koud...

Maar dit vond ik geen probleem, zolang ik maar bij jou kon zijn..

Je zag dat ik het koud kreeg en gaf me je jas. We hebben wat rondgelopen op het terrein, en heel goed gepraat, over ons, over andere dingen. Ook heb ik het heel gezellig gehad met zijn

collega´s midden in de nacht. Gelukkig had mijn moeder het ook naar haar zin, en heeft ze veel gepraat met de broer van mijn lover.

Naarmate de nacht verstreek, vertelde jij me dat je moe werd, en je viel op mijn schoot in slaap. Dit moment...

De ochtendzon begon te schijnen, en het besef kwam dichterbij. Nog een uur... en dan zijn we van elkaar ´gescheiden´. We hebben nog snel samen met iedereen koffie en thee gehaald en nog een paar leuke foto´s gemaakt samen, en toen was de tijd daar... jullie moesten weg. Ik nam afscheid van iedereen, en als laatste van jou. Dit mag dan wel een tijd geleden zijn, ik voel het nog steeds.

We hebben het afscheid genomen, en daar gingen jullie... We zouden sowieso nog contact houden, en we wensten elkaar het beste.

Mijn moeder en ik gingen even zitten, en ze begon me te troosten. Ze vertelde me dat zij een goed gesprek met mijn lover heeft gehad, maar er niet te veel over mocht zeggen, maar ik moest me geen zorgen maken en blij zijn. Zo gezegd zo gedaan en we gingen naar huis.

We spoelen de tijd weer even wat meer door ----->

Nu, op dit moment, nu ik deze blog schrijf met mijn blauwe M&M´s, kijk ik echt mooi terug op deze ervaring. Deze liefde, mijn eerste echte liefde...

Hoe het op dit moment met ons zit:

We hebben echt heel lang dagelijks contact gehouden totdat het een beetje begon te verwateren. Ik was hier in het begin heel kapot van, maar we hebben natuurlijk nu echt gescheiden levens van elkaar. We hadden best een groot leeftijdsverschil, maar dat maakte niet uit.

Ik heb nog redelijk vaak contact met mijn toenmalige lover, en we zijn gewoon echt goede vrienden gebleven. Ik mis hem stiekem nog steeds, en hoop hem echt snel weer te kunnen zien hier in Nederland, samen met zijn lieve collega´s. Ik zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben voor deze jongen, omdat hij me ook echt ´volwassener´ heeft gemaakt in deze tijd. Door ons leeftijdsverschil hebben we goede gesprekken gehad, waardoor mijn denkwijze over bepaalde dingen echt wel veranderd is, ten goede.

Dit was dus het verhaal over mijn eerste echte liefde, die altijd mijn eerste echte liefde zal blijven.

We zien wel wat de toekomst ons gaat brengen, maar eerst gaan we hopen op een snel en mooi weerzien.

-XXX-

Nadja.