Hoi lezers, welkom bij alweer mijn 4e blog/column. Ik heb jullie een tijdje geleden gevraagd wat jullie graag meer zouden willen lezen op mijn website, en ik kreeg vaak de vraag hoe ik mijn eerste echte liefde heb ervaren. Omdat ik deze vraag zo vaak voorbij heb zien komen, heb ik maar besloten om deze column over mijn eerste liefde te laten gaan.
Je eerste echte liefde is een liefde die je niet zo snel en makkelijk vergeet. En ook ik had er 1. Maar laten we bij het begin beginnen.
Tijdens mijn basisschoolperiode heb ik lange tijd een oogje gehad op iemand uit mijn klas. We waren natuurlijk nog jong, maar als je is wist hoe ´verliefd´ ik was.. Aangezien we wel gewoon vrienden waren, heb ik er nooit echt ´een zaak´ van gemaakt. Wat ik wel in deze tijd heb gedaan, wat toen trouwens ook echt HE-LE-MAAL ´in´ was ---> Briefjes schrijven met hints.
Die briefjes schreef ik in mijn kamer, aan mijn bureau met van die leuke geurpennen. Speciale briefjes, geknipt in allerlei vormen, verschillende kleuren, verschillende handschriften. Ik stopte ze in een envelop, en nam het de volgende dag mee naar school. Deze week was ik het klassenhulpje, dus mocht ik na schooltijd de lerares helpen met het klaslokaal opruimen. Dit was mijn kans om de briefjes in zijn laatje te stoppen, zodat hij de volgende ochtend leuk verrast zou worden. Zo gezegd, zo gedaan.
De volgende dag heb ik niks gemerkt aan de jongen die mijn ´kinderhartje´ had gestolen... Ik bleef goede hoop houden, en wist zeker dat hij ze al wel bekeken zou hebben, ik wist het gewoon zeker!
De volgende dag kwam mijn beste vriendinnetje naar me toe, en die zei, met een droevig gezicht: ´´Ik zag je briefjes verscheurd in de wijkspeeltuin liggen...´´ Op dit moment wist ik toen niet wat ik hoorde en wilde ik het niet geloven. Heeft HIJ mijn briefjes verscheurd en gewoon weggegooid?
De komende dagen was ik zo verdrietig, dat ik tijdens de schoolpauzes en de speelpauzes niet naar mijn ´hartendiefje´ ben gelopen. Ik was zo teleurgesteld, en heb de moed opgegeven.
Jaren later, kijk ik hier toch op een grappige en leuke manier op terug. Hoe verliefd ik wel niet was op deze jongen. Volgens mij heeft hij zelfs nooit geweten dat die briefjes van mij afkwamen, want zijn gedrag bleef wel gewoon altijd hetzelfde tegenover mij.
We zijn wel nog jarenlang vrienden gebleven, en zo nu en dan contact gehouden. Ik heb nooit tegen hem gezegd dat die briefjes van mij afkwamen, want kom op, het waren maar ´briefjes´ toch...
Ik zie jullie in mijn volgende blog/column met meer eerste liefdesverhalen...
X,
Nadja.
Comments